Als eerst gingen we naar De Groene Kathedraal van Marinus Boezem. Het was even lastig je voor te stellen dat je in een kathedraal stond, maar even goed kijken en dan lukte het wel. Ik vond de negatieve een beetje beklemmend aanvoelen door de dichte bomen om je heen. De positieve leek veel groter omdat je jezelf kleiner voelde tussen de hoge bomen.
Daarna naar Aardzee van Piet Slegers. In het begin ervaarde ik het park niet echt, maar toen je eenmaal binnenin het park kwam vond ik de heuvels erg mooi. Op de plattegrond zag je pas goed wat meneer Slegers ermee bedoeld heeft.
Observatorium van Robert Morris. Het lag een beetje op een vreemde plek vond ik. Zo dicht bij de weg, maar verder was het wel heel apart. Vooral binnenin was het geluid heel anders dan erbuiten. Binnenin hoorde je alles van binnen heel goed, en geluid van buiten hoorde je amper, heel apart.
Exposure van Antony Gormley. Wat een mooi ding vanaf ver af gezien. Het leek net echt! Van dichtbij zie je niet echt meer dat het een persoon is, maar zie je de constructie wel heel goed! Heel indrukwekkend al die stalen balken.
Richard Serra, Sea Level. Serra was gefascineerd doordat Zeewolde onder de zeespiegel ligt. De lange muur geeft de zeespiegel weer. Als je er langs loopt kan je dus zien of je je boven of onder de zeespiegel bevindt.
Polderland Garden of Love and Fire van Daniel Libeskind. Wat het nou precies was, daar was niemand echt uit, maar het was wel een fascinerend kunstwerk. Een lange lijn op een groot stuk grond dat veel aandacht vraagt. Tussen sommige stukken kon je lopen en tussen sommige niet. Je ervaarde het lichtval tussen de panelen mooi. Het baande zijn eigen weg.
